1917. — № 10. — İyül 7.

 Bu bayramda, muharebe başladıqdan soñra keçirdigimiz bayramlar kibi yine top gürültüleri, ateş tufanları içinde keliyur!

Bu bayramda üç seneden beri ğarib qalmış ana ve babaları, tul qalmış zevcileri, yetim qalmış çocuqları sevindiremedi!..

Bu bayramda üç yıldan beri, hudud boylarında, okoplar içinde, toplar ağızı qarşısında, gülleler ve qurşun yağmurları altında bir ayağı mezarda, diger ayağı dünyada, bir közi düşmana, bir közi arqasına olaraq Vatan ve doğmışlarınıñ hasretiyle yatan qardaşlarımızı arzularına qavuşdıramadı...

Faqat, bundan hiç müteessir olmayalım. Buña hiç elem itmeyelim. Zira, türk-tatar cihanınıñ matemli bayramları yalıñız bu üç seneden beri keçirdigimiz bayramlar degildir. Belki onıñ matemi, milliy bayrağını ğayıb itdigi, mustaqil hayatınıñ şulesi söndigi qara künden başlamışdır.

Lâkin, şimdi türk-tatar cihanınıñ ufqında serbestlik, azadlıq, ve sulh küneşiniñ tuluyini müjde idecek allı, qırmızılı şualar nümayan olmaya, milliy bayrağımız dalğalanmaya başlayur. Asırlardan beri keçirdigimiz qara künlere, matemli bayramlara nihayet virilecegi ve hepimizin arzusı olan büyük milliy bayramın kelecegi zaman yaqlaşıyur!

Bunı his iden, bunı kören, bunı yaqın bir zamanda vücuda kelecegine inanan türk-tatar mütefekkirleri bağlarında doğan ateşin bir sevgi, parlaq bayramıda, qırılmaz bir azmle asırlardan beri zülmetler, qaranlıqlar, mahkümiyetler içinde qalmış türk-tatar cihanına genç, dınç namuslı ziya, nur, hayat virici bir "Altun-Ordu” yetişdirecekdir! Bu ordu kendisine mahsus bir ğurur ve ihtişamle türk-tatar cihanınıñ her tarafında hayat saçacaq, "bütün muhitına tecdid nurları, azadlıq ve adalet ışıqları serpecekdir...”.

Evet, bundan soñra türk-tatarlar haqiqiy insan kibi yaşayacaq, harab olmış yurdını donatacaq, yürek yürekke, can cana virerek üzerine qara zalım tüllerini çekken esatırı istemeyecek, qurumış, saqt hayatdan emel beklemeyecek. Şimdiye qadar oldığı kibi, ağızlarını qapayub, kendi hayatınıñ programını yapamayan bir süri acizeden ibaret olmayacaq! Belki her tarafda nur, yaşayış, yücelikler, büyüklikler dalğalanacaq, her türk-tatar göñli sarsılmaz bir qal’a olub, onıñ mensüb oldığı cihan, sınmaz oldığı bir varlıq kösterecekdir!

Qardaş! Madamki, sen bunı añladıñ, iman itdiñ, o halda saña "feza qadar keñiş, vicdanıñ qadar pak, köziñ qadar nurlı bir hayat, bir alem lâzim!..”. Seniñ göñlüñde çırpınan o büyük emel, köziñde parlayan o büyük nur, azm ve dayanıqlıq türk-tatar cihanına saadetler, yükselmeler serpmek içindir!..

Tatar! bazı müfsidler tarafından közleriñe çekilen hulya perdelerini artıq yırt! Etrafıñı vicdaniy bir nazarle yoqla! Milliyetiñe ağuv, yüzine yineden qara sürmek isteyen kirli çehreleri tanıy! Onlardan ayırıl, onlardan uzaq ol! Onları kendi arañda bulundırma!

Dindaş! Ecdadımızın yüksek, pak alınlarınıñ qarşusında biz torunları qaralmış, alçalmış, azmsız yüzli olmayalım, eliñde al bayraq, göñlinde yurt ve millet sevgisi, köziñde türk-tatarın istiqbali, alem-i İslâmın kelecegi oldığı halda ileri kit, yüksel!

Vatandaş! Düşün, kiceniñ derinliklerini diñle! "Ay, yıldız, kök, bulut, dağlar, dereler, çöller, deñizler, bütün kâinat: hürriyet, muhtariyet, istiqlâl ve yaşamaq”, diye bağırıyur.

Qan qardaşım! İşte bu hitabeler seniñ, hep seniñ içindir. Seniñ yaşamañ, seniñ saadetiñ, varlığıñ içindir. Can qardaşım! Bil ve inan ki, seniñ için yaqın bir kelecekde keñiş, nurlı azada bir alem hazırlanıyur. O cihana tezlikle kirmek isterseñ, azm it! Silkin! Qoş, hasretiñe qavuş! Bayramıñı yap!