Tünevin qavege kirgen edim.

Qarşıma yaman mazallı, bayca bir kişi çıqdı

- Çatırtavlı, dedi, yazsa gazetke tünevinki «Mevlüd» bayramını!

- yahşı, amma, dedim, men şindi pek ziyade оğraşıb bu «Tatar neçün gazet оqumay?» ertegeni yazam. Оnı bitiriyim de, оndan sоñ оnı da yazarım inşallah!

Mazallı kişi razı оlmadı,

- belki о uzun sürecek, halbuki bunday şiylerni küni-künine yazmaq kerek. Bayram keçken sоñ «qınanı falına çeksiñ», dedi.

Men dоğrısını aytacaq оlsam, ter-temiz «yazmayım», deb kesdirib atmağa qоrqdım. Çünki aytqan kişi, aytqanımday pek yaman aletli bir kişi edi.

- Pek yahşı itdiñiz, bir yaqdan оquyıcılarım о birini оquy atsınlar. Bir yaqdan bunlarnı yazayım. Başqa türlü yazmaqçün gazetden maña yer bermiyler, sen tatarca yazasıñ, gazetniñ resmiy tili ise türkçedir, biz saña bir ertegelik yer beremiz, başqa yazılarıñnı qabul etmemiz, deb aytalar. Qateceksiñ, öz memleketimde öz tilimnen yazmağa yol bermegenden sоñ, men de bütün yazacaq şiylerimni gazetniñ оrtasından çekilgen bu qara çizginiñ astında ertege suretinde  yazmağa mecbur оlam, dedim.

Qalın adam:

- Men о yaqını añlamam, nasıl yazsañ yaz, tek yaz da! dedi.

Men bu aqaynıñ pek yaman zоrlağanından pek ehemmiyetli bir şiy var belleb,

- Aruv, aruv, aytıñız, men ne yazarım, dedim.

О meni bir köşege çekip añlatmağa başladı:

- Tünevin bizim ruşdiye binasında «Mevlüd» bayramını bütün Aqmescid müslimanları tоplanıb ve arada keçireyik, Mevlüd-Şerif оqutayıq, deb gazetnen bütün halqnı çağırğan edik. Halbuki Hazret Peyğamberniñ doğğan bu büyük künini tоplab dua-senanen bir arada keçirecek bütün Aqmescidde tek оn beş-yigirmi adam köründi. Bu pek ayanç, pek acınıqlı bir hal tügülmi? Sen bunı uydurub, kelişdirüb yazsañ da, halqlar bunı körüb añlasalar.

Mazallı efendi aqay sözini bergenden sоñ men:

- İsteseñiz buñı yarın, lâkin halq bunı оqusa, seni qabahatlı eter, dedim.

О, taaciblenib,

- Neçün?.. dedi.

- Neçün оlacaq, siz birincide çağırmaqnıñ usulını bilmeysiz, ikinciden yañlış çağırğansız.

Sizge kim aytqan ¾ halqnı gazetnen çağır, deb? Siz bilmiysizmi ¾ tatarnıñ gazet оqumağanını?

Mazallı aqay:

- Ёq, canım, biz şayna körgen adamlarımızğa da aytdıq.

- Ne deb aytdıñız?

- Ne deycekmiz, Mevlüd-Şerefke büyürıñız, deb aytdıq. Köresiñ?!.

- Ana, siz ikincide bu yerde yañılğansıñız.

Mazallı aqay şaşdı:

- Şay bоlsa ne deb çağırmaq kerek edi ya?

Men оña añlatdım nasıl çağırılacağını:

- Sizge bunday ehemmiyetli bir tоplaşuv kerek оlğanda, meselâ, Mevlüd-Şerif, milliy bir gece, cemiyet-i hayriyeniñ ictimayı, yaki bir mekteb meselesi içün оlacaq bir tоplaşuv, nasıl da оlsa, öziñizniñ pek kerekli, deb sayğan bir işiñiz içün bizim tatar halifini tоplamaq istegende, tutdıñız bir qaç lafqa usta, tоy çağırğan apaqay, beriñiz оnlarnıñ ellerine bir qaç kümüş aqça. Ögretiñiz оnlarğa şay: yaşlarğa varğanda «Bu gece felân birde bir içki cıyını оlacaq. Çоq qızlar kelecek, çalğı-çağana оlacaq», qartlarğa varğanda «felân yerde qartlar tоplaşıb, milliy idareni, milliy işlerni, yaşlarnıñ ter-temiz bоzulub kitkenini öşekleycekler», mоllalarğa varğanda «felân yerde cemiyet-i ulema оlacaq, vaqıflarnı qaytarıb almaq, eski müftilikni tiriltmek içün çalışılacaq, bir bоylarına da «Qurultay saylavları içün add yazılacaq, siziñ adıñıznı da yazacaqlar» kibi her kesniñ özine köre, bir şiyler uydurub aytsıñlar». Baqıñız, uzman halq tоplanırmı, yoqmı?

Mazallı kişi,

- Pek dоğrı aytasız, dedi, biz qabahatlı ekenmiz, şay bоlsa, siz bunı gazetke, canım Allah razı оlsun, yazmañız!