Bu köyniñ adı uzundır amma, yapqan işi pek qısqadır. Doqsan qadar ev vardır. Bu Manbet-Hacı vaqıf köyi degen köyde, amma hic bir mektebi yoqdır. Halqları ağaç eli köyi kibi fuqare de tügüldir. İçinde qorazlanıb cürgen bayları çoqdır.

Lâkin hiç birisiniñaqılına kelmez köylerinde bir mekteb yasatmaq, bir ocaları var, balalarnı bir evde oquta. O kiçkene balalarını almay. Balalar anda çapçaqdaki turşıday biri-birine süygenib[1] oturalar. Bir-iki saat oquvdan soñ onıñ içine kirilmez, havası bozulur, oturulmaycaq bir hala kelir. Köylüler de bu evniñ yanından keçkende "qarasa, bizim balalarımız oqıy”, deb köküslerini qabartırlar. Halbuki bilmezler ki, bu odada o zavallı balaçıqlarnıñ bavurları, cigerleri çürüb, bozulub kite. Molla aqay da bu yolda yolbaşçılıq etmiy. Pek eski zaman köylerine oşağan bu köy Kefe uyezdindedir. Bayları ise bu köylerni körmez, biri-birilerinen çekişib tururlar.