Sözkesim merasimi

Sen bir oğlannen tanış oldun. Tanış olğan soñ, yolaysıñ, u ağlap aytıy: "Men seni begendim, sen meni begenirsiñ?” "E, begenirim”. "Aysa biz varacamız söz kesmeye”, diy. "O menim taraftan söz kesme varsınlar annar. Babalar yaqın soyları, tizeleriñ, halalarıñ söz kesmeye”. Kireyler "Selâm aleykum”, "aleykum selâm, hoş keldiñiz, büyürıñız, oturuñ”. Otruyler. Oturğan soñ bir have ketriyler, içeyler. Soñ tizesimi, halasımı, anası degil, ya tizesi, ya halası, ya hartanalar açaylar. "Ayda, razı olsañız biz Allanıñ emirinen keldik size, mına begendik hızıñızı, hızıñız da begendi oğlumu”.

"Eger razı olsañız, biz söz kesin, olarnıñ başları baylayıq”. Soñ seniñ anañ aytıy: "E, men razım”, babañ da aytıy: "men de razım”. Ayda razı olsañız söz kesiyler.

Yaşlarnıñ ellerini tutuştıralar. Kelin razı "razı”. Soñra bir talaydan bir ağır nişan yollaylar anasına, babasına ilvan. Söz kesken soñ hız tarafı da veriy kölmek, yavluq ve başqa şeyler. Soñ bir aydan ağır nişan. Oğlan tarafı ketriy keline ve kelin tarafı oğlan tarafı veriy.

Kesitler künü, u künü toy.