Bir kün Nasredin oca ayta:

—   Anavu yerde bir adam ceviz dağıta, çapıñız

Çapalar, çapalar, soñ Nasredin oca olarnen çapa, ğalballa doğrı.

Soñ balalar ocağa ayta, onı aldatmağa isteyler:

—   Ocam çıqıñız bu terekke — balalar isteyler ayaqqapın almağa

Oca bunı añlay, ayaqqapnı qırsızlamağa isyteyler. Oca ayta:

—   Ayda çıqayım. Ayaqqabın qoltuğına ala.

Balalar şaşıp Nasredin ocadan soraylar:

—   Ocam neçün ayaqqapnı alasıñız.

Oca ayta:

— Belkim andan yol taparım.

Nasredin oca aldata, aldata, deyler. Soñ bir kün oña keleler:

—   Nasredin oca, siz altatasız, deyler, amma bizim aldatmazsıñız.

Nasresin oca ayta:

—   Ya! Öyle olsa mına men duvarğa tayanıp oturam.

Bu duvar yıqılmasın, dep sen tayan, şimdi men kelirim, yalancı ağaçlarnı ketirerim, ve tayandıra olarnı.

Olar onı bekliyler, bekliyler, soñ köreler — kelmey. Ğalballa aldattı.